Wielkanocny cud...

"Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych."

(J 20,1-9)

(źródło zdjęcia: http://www.niesmiertelnosc.com/)

Kochani!

Pragnę Wam życzyć na te świąteczne dni wielkiej nadziei, której źródło leży w Cudzie Zmartwychwstania. Niech umacnia nas wiara i dodaje nam sił do walki o szczęście. Niech to największe wydarzenie w Kościele będzie okazją do przeproszenia bliskich za wyrządzone im krzywdy i podziękowania za okazaną przez nich miłość!

A bez względu na to, czy jesteśmy wierzący, czy nie, życzę Wam i sobie samej... byśmy po prostu byli dobrymi ludźmi! :-)