Trudny post wielkanocny

Długo mnie tu nie było. Tak długo, że postanowiłam coś napisać, w obawie, że w końcu administrator zablokuje mi dostęp do bloga. Nie pisałam nie dlatego, że nie miałam co pokazywać - wręcz przeciwnie, mimo przeciągającego się generalnego remontu i sesji w szkole starałam się ciągle coś dłubać w moich robótkach, przez cały ten czas realizowałam też różne zamówienia na kartki i zaproszenia. Brakło może serca i czasu na robienie zdjęć i publikowanie ich tutaj. Tylko kilka udało mi się zrobić, w wolnej chwili przejrzę je i pokażę hurtem w jednej notce.

Wielki Post, Wielki Tydzień, Wielkanoc. Czas, który zawsze poświęcam na przemyślenie mojego życia, na rozważanie Męki Pańskiej, na rozliczenie siebie z własnych słabości. W tym roku to wyjątkowo trudny i bolesny czas, ponieważ kilkanaście dni temu niespodziewanie zmarł mój ojciec... Uświadomiło mi to dogłębnie, jak łatwo popełnić wielki błąd, kierując się przekonaniem, że życie jest długie i na wszystko starczy czasu. Mój ojciec miał 48 lat, nie chorował, nie brał żadnych leków, na nic się nie skarżył - a jednak Pan powołał go do siebie. Nadszedł czas, gdy ja, mama, siostra, dziadkowie... wszyscy w rodzinie musimy się zmierzyć z tym bólem.

Chcę tu wrócić. Po kilku dniach ogromnej niemocy poczułam, że powinnam zmusić się do działania, że czas nie stanął w miejscu z powodu utraty bliskiej osoby. Jutro nad ranem wyjeżdżamy do mojej mamy na kilka dni, ale po powrocie chcę podjąć tę próbę. Trzeba żyć dalej.

Jeżeli ktoś tu zajrzał... chcę złożyć najlepsze życzenia świąteczne: obyśmy umieli cieszyć się z drobiazgów, doceniać obecność bliskich i szanować siebie samych i siebie wzajemnie. Zbliża się czas ogromnej radości, czas Zmartwychwstania - chwalmy więc każdy dzień i dziękujmy za każdą następną godzinę!