Kaboszony, haft i candy

W poście o pierwszej wymiance, w jakiej brałam udział, pisałam o moim pierwszym wisiorze zrobionym na bazie kaboszonu. Kaboszony to nie jest mój pomysł, należy on do Ipsy - gdy zobaczyłam u niej ten wisior, moje oczy zapłonęły z zachwytu! Podpytywałam Ipsę o tajniki tej techniki (człowiek nawet nie czuje, że mu się rymuje!), a ona cierpliwie odpowiadała na moje namolne pytania. Oto, co udało mi się popełnić:

 

  

 Kto zna kaboszonowe prace Ipsy (a kto nie zna, niech zajrzy tutaj - klik), ten wie, że nie do końca wiernie powtórzyłam jej pomysł. Wynika to m.in. z tego, że rysunki, jakie przygotowałam, nie były wydrukowane w wystarczającej jakości, więc efekt końcowy nie spełnił moich oczekiwań. Ponadto nie mogłam odnaleźć w moim mieszkanku tubki kleju, który został mi polecony przez Ipsę, a który na pewno posiadam, tylko nie wiem gdzie... Klej, którego używałam, zbytnio moczył papier i nawet po wyschnięciu nie wyglądało to wystarczająco dobrze.

Skutek tego jest taki, że zamiast papierowych rysunków użyłam do kaboszonów aplikacji krawieckich, które wyglądają całkiem przyzwoicie (niestety, zdjęcia nie oddają efektu wypukłości, jakim aplikacje ulegają pod wpływem załamania światła przez szkło), ale jednak nie przypominają pierwotnej koncepcji Ipsy.

Wisior z serduszkiem powędrował do Pani Marii jako prezent z okazji wymianki walentynkowej, pozostałe czekają w mojej szkatułce na swoje przeznaczenie. Na pewno jeszcze wrócę do kaboszonów, gdyż jest to bardzo ciekawy pomysł, jednak palmę pierwszeństwa w tej dziedzinie uczciwie i z podziwem oddaję Ipsie.

Wczoraj oficjalnie zaczęły się moje ferie. Oficjalnie, bo choć egzaminy zdane w terminach, mam jeszcze do napisania cztery poważne prace i projekty, czemu codziennie poświęcam trochę czasu. W tym roku (jak zwykle) nigdzie nie wyjeżdżam, cały tydzień spędzam zaś z moim Motylem - kilka dni u niego, kilka dni w łódzkim mieszkanku, kilka dni u moich rodziców. Nie mogłam zabrać ze sobą zbyt wielu robótek, bo zawsze znaczące miejsce w mojej torbie podróżnej zajmują książki różnego rodzaju. Zabrałam ze sobą jednak jeden haft, o taki:

 

 Bardzo lubię jednokolorowe wzorki, ale postanowiłam spróbować swoich sił w czymś nowym. Wzór, którego fragmencik widać na powyższym zdjęciu, stawia przede mną trzy trudności: pierwszy raz haftuję na miękkiej kanwie, pierwszy raz z użyciem tamborka i pierwszy raz używam więcej niż jednego koloru (ten obrazek składa się bodajże z 17 kolorów). Idzie mi całkiem nieźle, jeśli chodzi o tempo, spokojnie zdążę przed czasem, a ponieważ tematyka obrazka dotyczy Wielkanocy, to właśnie to święto jest granicznym terminem.

Ps. I znów szczęście uśmiechnęło się do mnie! Wczoraj wieczorem wygrałam cudne czarno-białe kolczyki wykonane przez Kingę Owczarską!